(oj cvoj tráj
suastr ont szaj vájp
suastr tunkt szaj hémad aj
firtcé stirla méasz szaj) 

(oj, cvoj tó
fíle, fíle fó
fíle, fíle, fíle, fíle
fíle, fíle, fó
téar néd cvancig céla khad
téar stét só tó)

(suastr mihl máh mái stífl
gib tász fájna lédr tácú
is kha lédr in té stot
vo té suastr mihl hot
médl hot stépn klérnt
vaz néd véam té lédr khéart
khéart néd maj khéart néd taj
cvájnuntrájszih ménsz szai) 

 

Eins,zwei, drei
Schuster und sein Weib
Schuster tunkt sein Hemd ein,
vierzehn Strichlein müssen sein.

Eins, zwei, do
viele, viele vo,
viele, viele, viele,  viele,
viele, viele, vo,
der nicht zwanzig zählen kann,
der steht schon da.

Schuster Michel, mach mein'Stiefel,
gib das feine Leder dazu,
ist kein Leder in der Stadt,
wo der Schuster Michel hat,
Mädel hat steppen gelernt,
weiß nicht wem der Leder gehört,
gehört nicht mein, gehört nicht dein,
zweinunddreißig müssen es sein.